Zlatara porodice Stafanović jedna je od najstarijih u Beogradu, a svoju tradiciju baštini iz firmi svog pretka Dimitrija Karanfilovića, vlasnika nekoliko magaza u Bitolju i u Solunu. Oženivši se Paraskevom Manos 1886. godine Dimitrije prihvata njenu porodičnu zlatarsku tradiciju i otvara svoju prvu radnju u Bitolju. Posle Prvog svetskog rata, posao nasleđuje sin Jovan Karanfilović koji nastavlja sa proizvodnjom ekskluzivnih predmeta i nabavkom iz inostranstva, tako da se u vitrinama njegovih radnji u Solunu i Bitolju javljaju i ogrlice i broševi čuvene juvelirske kuće Faberže. Ženidbom sa Jovanovom ćerkom Leposavom, 1947. godine u porodicu ulazi Miodrag Stefanović i po drugi put u istoriji porodice, porodični posao sa ženske strane prelazi na mušku.
Istorijat kuće Stefanović
Stefanovići su izvorno bili nemačka porodica Klingenbrun koja se iz Bavarske doselila u Beograd polovinom 19. veka. On polako preuzima posao od tasta i u Beogradu uči zanat kod čuvenog majstora Stanislava Ognjanovića, nakon čega 1949. godine otvara svoju prvu zlatarsko-juvelirsku radnju u Balkanskoj ulici broj 18. Nabavkom mašine za valcovanje i instaliranjem prve moderne livnice 1956. godine, Miodrag Stefanović podiže zlatarsku radnju na viši nivo. Godine1958. godine nakratko prekida sa poslom i odlazi u Pariz gde boravi naredne tri i po godine radeći u maloj jevrejskoj zlatarskoj porodičnoj firmi, stičući dragoceno iskustvo juvelirstva i ručne izrade nakita.
Po povratku u Beograd 1961. godine u zlatarski posao uvodi svoje sinove Petra i Jovicu koji po završetku zlatarske škole u Beogradu odlaze u Vićencu na usavršavanje. Zlatara Stefanović uspostavlja saradnju sa najvećim italijanskim firmama – Mario di Majo (Mario di Maio) i Luiđi dal Troco (Luigi dal Trozzo), i nabavlja najmodernije mašine za izradu nakita. Početkom sedamdesetih godina Zlatara Stefanović svojim proizvodima snabdeva preko 100 malih radnji i na desetine državnih firmi i robnih kuća širom Jugoslavije. Uspostavlja blisku saradnju sa italijanskom firmom FOV – Forniture Orafe Vićentine (FOV – Forniture Orafe Vicentine) i modernizuje proizvodnju najnovijom generacijom mašina.
Petar Stefanović preuzima rukovođenje firmom 1983. i naredne godine otvora i treću zlatarsku radnju u Makedonskoj broj 28. Krajem osamdesetih godina, u posao se uključuje i Petrov sin Miodrag kao peta generacija zlatara u porodici. Uporedo sa učenjem zanata u majstorskim radionicama, Miodrag Mlađi završava industrijski dizajn na Fakultetu za dizajn u Beogradu i Školu za dizajn nakita (LAO – Le Arti Orafe) u Firenci. Godine 1999. otvaraju još jednu zlatarsku radnju, u Kolarčevoj ulici broj 9. Polovinom 2013. godine, nakon Petrovog odlaska u penziju, upravljanje firmom preuzima Miodrag Stefanović Mlađi. Godine 2020. otvorena je još jedna zlatarska radnja u tržnom centru Galerija u novoizgrađenom naselju „Beograd na vodi“.
